پژوهشی به سرپرستی محققان مرکز پزشکی "دانشگاه جورج‌تاون" در آمریکا نشان داد که یک یا دو دهه پس از اینکه یک سکته "پیرازایشی" (perinatal)، به طرف چپ مغز که قسمت مربوط به زبان است آسیب می‌زند، نوجوانان و بزرگسالان جوانی که تحت تاثیر این سکته قرار گرفته اند، از طرف راست مغز برای صحبت کردن استفاده می‌کنند.

این یافته‌ها که در همایش "انجمن پیشبرد علوم آمریکا" در آستین تگزاس مطرح شد، چگونگی عملکرد مغز تغییرپذیر را در نوزادان نشان می‌دهد. این پژوهش جدید که به سرپرستی دکتر "الیسا نیوپورت"، عصب‌شناس شناختی و استاد عصب‌شناسی دانشگاه جورج‌تاون انجام شد، نشان داد ۱۲ نفر شرکت‌کننده‌ای که در سنین بین ۱۲ تا ۲۵ قرار داشتند و به سکته مغزی پیرازایشی در طرف چپ مغز مبتلا بودند، همه برای زبان، از طرف راست مغزشان استفاده می‌کردند. به گفته نیوپورت، زبان آنها، در سطح خوب و معمولی بود. تنها نشانه‌های هشداردهنده آسیب به مغز این افراد این است که برخی از آنها، کمی کند هستند و بسیاری یاد گرفته‌اند که از دست چپ خود استفاده کنند چون سکته در سمت چپ، به عملکرد دست راست لطمه می‌زند. دکتر نیوپورت می‌گوید، این افراد، به برخی اختلالات عملکرد اجرایی مانند پردازش عصبی کندتر دچار هستند که در افراد مبتلا به ضایعات مغزی رایج است، اما درعملکردهای شناختی مانند ادراک و تولید زبانی، عالی هستند. علاوه بر این، بررسی تصویربرداری نشان داد که قسمت مربوط به زبان همه شرکت‌کنندگان در این تحقیق در سمت راست قرار داشت.

براساس این پژوهش، با اینکه این مغزهای جوان، بسیار تغییرپذیر بودند و می‌توانستند زبان را به یک ناحیه سالم مغز منتقل کنند، این به این معنا نیست که این نواحی جدید می‌توانند در هر صورت در سمت راست قرار بگیرند. اظهار شده است که ما باور داریم، محدودیت‌های بسیار مهمی برای محل انتقال عملکردها وجود دارد. نواحی بسیار خاصی وجود دارند که با توجه به عملکردی خاص، هنگام آسیب دیدن قسمتی از مغز، غالب می شوند. هر عملکرد مانند زبان یا مهارت‌های فضایی، ناحیه خاصی در مغز دارد که در صورت آسیب دیدن ناحیه اصلی آن در مغز، می‌تواند فعال شود. نتیجه این پژوهش، کشف مهمی است که ممکن است پیامدهایی در توانبخشی بازماندگان بزرگسال پس از سکته مغزی داشته باشد.