علائم کلینیکی این نوع فلج مغزي به علت ضایعه کورتکس مغزی و راه های پیرامیدال مربوط به آن تظاهر می کند. برحسب اینکه پس از معاینه تونوس عضلات در حین انجام حرکات غیر فعال(پسیو) در مفاصل، در ابتدا یا انتهای دامنه حرکتی افزایش تون عضلانی به صورت مقاومت در برابر حرکت غیر فعال تظاهر نماید، به سه شکل شدید، متوسط و خفیف تقسیم بندی می شود. در نوع شدید، تون عضلات به شدت بالاست بطوریکه حتی در حالت استراحت و خواب هم سفتی عضلانی مشهود است. همچنین افزایش تون در عضلات پروگزیمال(ابتدا و بالای اندام) بیشتر از نواحی دیستال(انتها و نوک اندام) است. در نوع متوسط، افزایش تون در حد متوسط بوده و در هنگام استراحت اندام، نزدیک به تون طبیعی است اما با تلاش و تقلا، هیجان، کشش ناگهانی عضله سفت شده، قرار گرفتن در معرض سرما و وجود اضطراب در فرد افزایش یافته و بیشتر نواحی دیستال اندام ها درگیرند. در نوع خفیف، تون عضلانی به طور جزئی افزایش یافته و در حالت استراحت اندام ها، تون عضلات کاملاً طبیعی بوده و هنگام تلاش برای حرکت یا سریعتر کردن حرکت، مختصری افزایش می یابد. سفتي عضلاني ممكن است در حالت خفيف فقط تعداد محدودي حركت را مختل نمايد.
به طور کلی در این نوع فلج مغزي، عضلات كودك اسپاتيك و سفت مي باشند و در مقابل كشش، به شدت مقاومت مي كنند. همچنین اين عضلات هنگامي كه بكار گرفته مي شوند بيش از اندازه فعال مي شوند و حركات زمختي را ايجاد مي كنند.
در حالت طبيعي، عضلات به صورت جفت كار مي كنند به این صورت که وقتي يك گروه عضلانی منقبض مي شود گروه مخالف شل مي شوند تا امكان ايجاد حركت آزادانه را در راستاي مورد نظر فراهم سازند. اما در عضلات کودکان فلج مغزی اسپاستیک هر دو گروه عضلاني بطور همزمان منقبض مي شوند و حركت را متوقف مي سازند، كه به اين حالت انقباض همزمان گفته مي شود.
بنابراین می توان گفت که مشکلات این نوع فلج مغزی عمدتاً شامل افزایش مقاومت در برابر حرکات غیر فعال(پسیو)، اسپاسم عضلات، کلونوس، افزایش رفلکس های تاندونی عمقی، عدم ایجاد تغییر تون عضلانی در ارتباط با تغییر پوسچر(مثلاً چرخش از حالت طاقباز  به حالت نشستن ) و کاهش حرکات بدن و تحرک مفاصل می باشد. اگرچه معمولاً مقدار سفتي عضلاني معمولاْ با گذشت زمان تغيير مي كند.