کاردرمانی در اختلالات راه رفتن و تعادل:

 یکی از مشکلات عمده در بیماری های مغز و اعصاب ( نرولوژیک)، اختلال در الگوي صحيح راه رفتن و تعادل  می باشد. اغلب  بيماري هاي نورولوژيك بزرگسالان از جمله سکته مغزی، ضربه مغزی، ام اس و نیز بیماری های نرولوژیک در کودکان همانند فلج مغزی، آتاکسی های مادرزادی و غیره به نوعی با این مشکل درگیر هستند. همچنین بیماری هاي عضلاني از جمله فلج اطفال (پولومیلیت)، دیستروفی ها، میوپاتی ها نیز به دلیل مشکلات ساختاری در عضله و پیامد آن در مفاصل با این مشکل درگیر هستند. علت عدم تعادل و ضعف در الگوهای راه رفتن در بیماری های مختلف متفاوت می باشد و عوامل متعددي در بروز اين الگوهاي غير طبيعي راه رفتن و مشكلات تعادل نقش دارند. مهمترین این عوامل عبارتند از:

 1-وجود ضعف عضلات: سبب می شود فرد توانایی عکس العمل مناسب را به هنگام بروز عدم تعادل نداشته باشد.

2- اختلال و محدوديت در دامنه حركتي مفاصل: متعاقب يك ضايعه ي پاتولوژيك سبب الگوي غير طبيعي در راه رفتن مي گردد.

3- عدم هماهنگي در حركات مختلف بدن.

4- ناهنجاري هاي، بد شکلی های استخواني

5- وجود کوتاهی و سفتی در عضلات

6- مشکلات حسی در اندام ها

7- بروز مشكلات مخچه اي و ناتواني در حفظ تعادل

 

مهم ترين الگوهاي غيرطبيعي راه رفتن:

 1- Hemiplegic gait : این نوع راه رفتن در افراد سكته مغزي و کودکان فلج مغزی همي پلژي ديده مي شود. فرد قادر نیست به هنگام راه رفتن پای خود را خم کند. همچنین مچ پای این فرد معمولاً توانایی حرکت ندارد. بنابراین بیمار به هنگام راه رفتن پای خود را به صورت دورانی حرکت می دهد.

 2- Parkinson gait: بيمار با پوسچر خميده و قدم هاي كوتاه، در شروع و خاتمه راه رفتن مشكل دارد. به این نوع راه رفتن، Shuffling gait می گویند.  

3- Steppaging gait : در بيماران مبتلا به افتادگي مچ پا ديده مي شود. مثلاً در بیماران پولیو دیده می شود.

4-Waddeling gait : به علت ضعف در عضلات لگن (گلوتئوس مدیوس)، بيمار به كمك عضلات تنه، اندم تحتاني را حركت مي دهد.

5- Scissoring gait: به علت سفتی و اسپاستی سیتی در عضلات هردو اندام تحتانی، راه رفتن بيمار با گام هاي كوتاه و به صورت قيچي وار مي باشد.

6- Ataxic gait : اين بيماران به هنگام راه رفتن، در اندام های خود نوسان دارند و به خاطر بلند كردن يك پا تعادلشان بهم مي خورد. به این نوع راه رفتن، staggering gait هم می گویند.

7-  Apraxic gait: طول قدم ها كوتاه بوده و مهارت هاي ظريف راه رفتن نيز مختل مي شود.

 

مداخلات کاردرمانی در اختلالات راه رفتن:

 1- برطرف نمودن كوتاهي عضلات  و كاهش سفتی عضلات

2- افزايش قدرت گروه هاي عضلاني اندام تحتاني، تنه و در صورت ضرورت افزایش قدرت عضلات اندام فوقانی

3- اصلاح پوسچرهاي نامناسب و آموزش الگوي صحيح راه رفتن

4- بهبود مهارت هاي توالي حركتي و مهارت هاي ظريف راه رفتن

5- انجام تمرینات تعادلی در الگوها و وضعيت هاي مختلف

6- تقویت حس عمقی مفاصل

7- تقویت رفلکس های تعادلی و حفاظتی در بیماران نرولوژیک

8- در صورت لزوم، تجويز اُرتز و کفش طبی مناسب