اختلالی که حادث می شود با گذشت زمان، علائم و نشانه های آن بدتر نمی شود. به اصطلاح این عارضه پیشرونده نیست. بلکه با گذشت زمان و بزرگ تر شدن کودک، توانایی های حرکتی و رشدی کودک بهتر می شود اما شبیه و همانند یک کودک طبیعی پیش نمی رود. در مواردی که شدت فلج مغزی بسیار کم باشد، کودک با تاخیر حرکتی روبرو می باشد. مثلاً کودک چند ماه دیرتر از همسن و سالان خود می نشیند یا راه می رود. اما در مواردی که درگیری و ضایعه مغزی شدید تر باشد، علاوه بر تاخیر حرکتی که کودک دارد از نظر ظاهری هم دست و پاهای کودک دچار مشکل هستند مثلاً عضلات دست ها و پاها شُل تر از حالت عادی هستند و یا بالعکس، عضلات و مفاصل سفت و خشک می باشند. بر اساس این که آسیب یا ضایعه در کجای مغز کودک رخ دهد علائم درگیری متفاوت می باشد. اختلال حرکتی می تواند یک دست، دو پا، چهار اندام و یا یک طرف بدن کودک را فلج کند (در تصویر زیر، قسمت های زرد رنگ در اثر آسیب به جاهای مختلف مغز، دچار فلجی شده است). همچنین، علاوه بر درگیری حرکتی و رشدی، کودک مبتلا به فلج مغزی احتمال دارد از نظر ذهنی هم آسیب دیده باشد و در درک و یادگیری دچار مشکل شود. علاوه بر این، مشکلات گفتار و تکلم نیز می تواند پیامد این نوع آسیب مغزی باشد.