تقریباً نیمی از کسانی که از سکته مغزی جان به در می برند دچار مشکلات و اختلالات حرکتی دائمی در زمینه حفظ تعادل در حالات و وضعیت های مختلف و عدم توانایی جهت ایستادن و راه رفتن به تنهایی و بدون کمک گرفتن از دیگران و همچنین عدم توانایی جهت انجام فعالیت های روزمره زندگی از قبیل لباس پوشیدن، غذا خوردن، حمام رفتن و ... می باشند. برای غلبه بر این مشکلات و نقایص، نیازمند دریافت کمک های توانبخشی از جمله کاردرمانی می باشند. بطوریکه، انجام کاردرمانی این عدم استقلال و وابستگی را به حداقل می رساند.

یکی از اصول اساسی کاردرمانی بیماران سکته مغزی، استفاده از تکنیک های توانبخشی جهت کاهش سفتی عضلانی(اسپاستی سیتی) و حفظ دامنه حرکتی مفاصل است. زیرا یکی از بزرگترین مشکلات افرادی که دچار سکته مغزی می شوند سفتی بیش از حد عضلات سمت آسیب دیده آنان می باشد( سفتی عضلانی یکی از علت های اساسی  ناتوانی و عدم تحرک بیماران سکته مغزی می باشد). مهمترین روشی که متخصصین کاردرمانی برای کم کردن سفتی عضلات سمت آسیب دیده بیماران سکته مغزی به کار می برند کشش عضلات آسیب دیده است.  شايد بتوان گفت اساسي ترين روش برای کاهش سفتی عضلات با تون بالا، کشش عضلات است. برای انجام كشش عضلات نياز به مهارت می باشد و بايد توسط كاردرمان انجام و آموزش داده شود. از خطرات كشش عضلات توسط افراد بي تجربه مي توان به آسيب و درد مفصل و حتي شكستگي استخوان اشاره كرد. مثلاً در فرد مبتلا، فشار ناشی از اعمال کشش مي تواند باعث شكستگي استخوان(به علت پوكي شديد استخوان) توسط فرد غير مجرب شود. در اثر كشش نامناسب سطوح مفصل می تواند دچار آسيب شود. برای کاهش سفتی و کم کردن عوارض و پیامدهای ناشی از آن، بايد روزانه مفاصل را حركت داده و عضلات به ملايمت كشيده شوند. اين كار هم باعث كاهش سفتی عضلانی مي گردد و هم از خشك شدن مفاصل جلوگيري مي كند. بايد توجه داشت كه خشكي مختصر مفاصل مي تواند باعث ناتواني بيمار شود. خشكي مفصل مي تواند مرز بين راه رفتن و راه نرفتن باشد. مثلاً خم شدن مفصل زانو به ميزان بيش از بيست درجه در هنگام راه رفتن، راه رفتن فرد را مختل مي کند اما با كشش عضلات و انجام حركات مفاصل به طور روزانه، می توان از اين مساله پيشگيري كرد. متاسفانه افرادي كه به علت دریافت کاردرمانی ناكافي دچار ناتواني در ایستادن و راه رفتن مي شوند در جامعه ما فراوان ديده مي شود.                ادامه دارد....