علل حین تولد فلج مغزی شامل آسیب‌هایی است که در زمان یا نزدیک زمان تولد اتفاق می‌افتند و می‌تواند شامل پارگی جفت، بیرون زدن کورد، پارگی رحم یا اتفاقاتی مشابه است که سبب کاهش اکسیژن‌رسانی نوزاد در زمان تولد می شوند.

خوشبختانه‌ این علت‌ها نسبتاً نادر هستند و مطالعات کنترل شده و متعدد نشان داده‌اند که قطع اکسیژن‌رسانی به جنین در بیشتر نمونه‌های فلج مغزی  دیده نمی‌شود.

تعداد زیادی علت پس از تولد فلج مغزی  وجود دارد که شامل عفونت سیستم عصبی مرکزی، آسیب‌های عروق مغزی (ایسمیک و خونریزی دهنده) آسیب اکتسابی سر، کمبود و یا نرسیدن اکسیژن، و هیدروسفالی پیشرونده می باشند. البته علت و پاتوفیزیولوژی ضایعه به مغز با سن حاملگی فرق می‌کند و نوع و محل ضایعه، تعیین کننده نوع فلج مغزی و اختلالات حرکتی همراه با آن خواهد بود.

اگرچه مطابق تحقیقات گزارش شده، تولد زودرس عامل اصلی خطر شناخته شده برای فلج مغزی  است. به طوری که سبب افزایش خطر آسیب در نوزاد تا حدود 100 برابر می‌شود.

بروز کلی تولد پره ترم و پره ترم بیش از حد به شدت کم است، ولی به هر حال پره مچوریتی (زودرس به دنیا آمدن) در نصف یا کمتر از نصف موارد فلج مغزی  دیده می‌شود. حال اگر تولد زود رس منجر به فلج مغزی شود عمدتاًً شایع‌ترین نوع فلج مغزی در نوزادان پره مچور، اسپاسیتیک دی پلژیک می باشد. البته پره مچوریتی یک ریسک فاکتور است ولی علت فلج مغزی کودکان معمولاً چندعاملی است و نتیجه مستقیم یک یا چند عامل محیطی، ژنتیکی یا فاکتورهای مادری است که باعث زایمان زودرس می‌شود. آسیب مغز در نوزادان پره مچور به‌طور کلاسیک به صورت ناهنجاری ماده سفید در تصویربرداری از مغز ظاهر می‌شود. این تغییرات در ماده سفید نتیجه خونریزی شریانی از مویرگ‌های شکننده ناحیه واترشد کنار بطن‌های جانبی معروف به ماتریکس ژرمینال و سکته خونریزی دهنده دور بطنی با منشأ وریدی است.