اگر چه، همه کودکان مراحل رشد حرکتی را به ترتیب طی نمی کنند. مثلاً بعضی کودکان اصلاً چهار دست و پا نمی روند و مستقیماً از نشسته به ایستاده رشد حرکتی خود را طی می کنند. تمام کودکان مراحل گوناگون رشد حرکتی را به طور طبیعی طی نمی‌کنند. گروه وسیعی از کودکان در پیمودن این مراحل و به دست آوردن مهارت‌ها در زمان معمول، عقب می‌مانند. عقب ماندگی و یا تاخیر قابل توجه در رشد حرکتی، زود نمودار می‌شود و لازم است به محض بروز نشانه‌های عقب ماندگی و تاخیر نسبت به مرتفع ساختن آن به موقع اقدام شود. زیرا مهارت ها بر اساس هماهنگی‌های عضلانی و حرکتی بوجود می‌آیند و عقب ماندگی در رشد هماهنگی حرکتی و عضلانی باعث تاخیر در رشد مهارت‌ها می‌شود. تعویق در رشد حرکتی به علل مختلف از جمله آسیب مغزی، عدم سلامت متابولیکی، بیماری های عضلانی، نبودن فرصت کنترل اعضا به علت مشکلات خاص از جمله ابتلا به سندرم ها، نبود هماهنگی حسی و حرکتی و ... می باشد.

مسائل ناشی از تاخیر رشد حرکتی
 تعویق رشد حرکتی باعث عدم استقلال و بی نیازی کودک از دیگران در موقع مناسب و نقص در رشد اجتماعی کودک می‌شود. کودک خردسالی که نمی‌تواند بر قسمت‌های مختلف بدنش به موقع تسلط پیدا کند، در دو یا سه سالگی از بازی و همنشینی با کودکان همسال خود عقب می‌ماند. این کودکان به علت حرکات متزلزل و نامنظم خود در بازی‌های کودکان دیگر پذیرفته نمی‌شوند و رفته رفته به علت این تعویق احساس حقارت می‌کنند و درنتیجه در فعالیت کودکان دیگر شرکت نمی‌جویند و با گذشت زمان به فردی غیر اجتماعی و کناره‌گیر تبدیل می‌شوند. و در نهایت احتمال اینکه در زمان نزدیک به سن مدرسه توانلیی لازم را نداشته و احیاناً در تست سنجش مدرسه قبول نخواهند شد. تاخیر حرکتی در دوران نوزادی و کودکی شاید زیاد مورد توجه والدین قرار نگیرد اما این تاخیر با بالا رفتن سن بیشتر خواهد شد به طوریکه یک کودک اگر در حوالی سن یک سالگی با هم سن و سالان خود سه تا چهار ماه تاخیر رشدی دارد این تاخیر رشد در حدود سن چهار سالگی احتمالاً منجر به تاخیر بیشتر از یک سال نسبت به همسالان خود خواهد شد و این افزایش تاخیر در صورتی که با کاردرمانی و گفتاردرمانی جبران نشود به مرور زمان، بیشتر هم خواهد شد.
زمانيكه كودك رشد مي كند و بزرگ مي شود, مهارتهاي مختلفي مثل برداشتن اولين قدم, اولين خنده ها يا باي باي كردن را مي آموزد. اين مهارت ها به عنوان مراحل رشدي شناخته مي شوند. كودكي با تأخير رشدي اين مراحل را همانند كودكان هم سن خود در همان زمان به دست نمي آورد. يك كودك ممكن است در يك حيطه و يا بيشتر از آن تأخير داشته باشد. پنج گروه اصلي مهارت ها وجود دارند كه مراحل رشدي را تشكيل مي دهند:

- حركات درشت : استفاده از گروه بزرگي از عضلات براي نشستن, ايستادن, راه رفتن, دويدن و غيره. حفظ تعادل و تغيير وضعيت.
- حركات ظريف: استفاده از دستها و انگشتان تا بتواند بخورد, نقاشي كند, لباس بپوشد, بازي كند, بنويسد و كارهاي بسيار ديگري را انجام دهد.
- زبان:  صحبت كردن از طريق زبان بدن و ادا و اشاره, ارتباط و درك آنچه كه ديگران مي گويند.
- شناختي : مهارتهاي تفكر شامل يادگيري, درك,‌حل مسأله, استدلال و يادآوري.
- اجتماعی:  تعامل با ديگران, داشتن روابط با خانواده, دوستان و معلمان, مشاركت و پاسخ به احساسات ديگران.

آیا مي توان از تأخير رشدي پيشگيري كرد؟
از آنجائيكه بيماري هاي مختلف بسياري هستند كه مي توانند باعث تأخير رشدي شوند, راه یکسان و مشابه  براي پيشگيري از تأخير رشدي وجود ندارد. آنچه كه مهم است, آگاهي داشتن از مراحل رشدي كودكان و مشاوره با متخصص اطفال و متخصص کاردرمانی است. در صورتي كه شما تصور مي كنيد كه ممكن است مشكلي وجود دارد. مداخله به هنگام و به موقع در كمك به كودكتان براي غلبه بر هر نوع تأخير رشدي كليدي و مهم است.

عوامل عمده ای که سبب تاخیر رشد در کودک می شوند، عمدتاً به دو دلیل می باشند:
۱- علت ژنتيك:
ناهنجاري هاي ژنتيكي يا كروموزومي مثل سندروم داون و ساير بيماري ها كودك را در معرض خطر تأخيرات رشدي قرار مي دهد.
2- عوامل محيطي:
- مسموميت با عوامل مضر قبل يا بعد از تولد مثل سرب
- ابتلای مادر به عفونت ها در هنگام بارداری 
- تب شدید که منجر به تشنج شود  نارس به دنیا آمدن  کمبود اکسیژن هنگام تولد 
- ضربه به سر کودک در هنگام زایمان یا بعد از آن

اگر زمان درمان كودكان تأخير رشدي عقب بيافتد چه اتفاقي مي افتد؟ آيا درمان خواهند شد؟ آيا بدتر مي شوند؟
بسياري از تأخيرات رشدي را مي توان همان ابتدا درمان كرد به طوريكه تا قبل از رسيدن كودك به سن مدرسه، او مي تواند خودش را به هم سالانش برساند. با اين وجود، از آنجائيكه بسياري از اين تأخيرها دير تشخيص داده مي شوند- معمولاً اگر تاخیر خیلی شدید نباشد در مدرسه و توسط معلم کودک تشخیص داده خواهد شد- تأثير بزرگي روي توانائي هاي كودك به جا خواهد گذاشت. وقتي كه تأخير كودكي تشخيص داده مي شود و برنامه درماني مناسب وجود دارد، بسياري از اين كودكان هنوز قادر خواهند بود تا بر اثرات تأخيرات رشدي شان غلبه كنند. اگرچه هر چه تاخیر حرکتی کودک زود تر تشخیص داده شود درمان کودک راحت تر و احتمال رسیدن به رشد مطلوب با کیفیت و کمیت بیشتری به همراه خواهد بود. اگرچه در بعضی موارد شاید تاخیر حرکتی همیشه همراه کودک باشد (مثلاً در کودک مبتلا به سندرم داون) ولی باز هم با کاردرمانی و گفتاردرمانی می توان فاصله این تاخیر را کم کرد و یا حداقل این که در همین حد نگه داشت و مانع از افزایش این تاخیر شد.