علائم اسکلتی سندرم داون

 کودک مبتلا به سندرم داون ممکنه عضلات ضعیف داشته باشند یا ممکن است لیگامان هایشان شل باشد. این دو عامل موجب می شوند مفاصل این بیماران شل و با قابلیت انعطاف بالا باشد. مراحل رشد این افراد از دیگر همسالان خود عقب تر است. این کودکان دیرتر غلت میزنند، دیرتر می نشینند و می ایستند و دیرتر شروع به راه رفتن میکنند. مفاصل این کودکان ناپایدار است. مفاصل ران و زانوی آنها ممکن است ناپایدار و نیمه دررفته باشد. گاهی لقی و ناپایداری در مفاصل ستون مهره گردنی موجی فشار به نخاع آنها می شود. در این افراد صافی کف پا و انحراف شست پا بیشتر دیده می شود.
کاردرمانی میتواند به این افراد کمک زیادی بکند. با انجام به موقع و زودهنگام جهت درمان، قدرت عضلات، هماهنگی بین حرکات اندام ها و یادگیری مهارت های زندگی بهتر و سریعتر انجام میشود. بسیاری از این افراد می توانند در سنین بالاتر کاملاً مستقل زندگی کنند و کار داشته باشند. این بچه ها باید تشویق شوند تا فعالیت بدنی و تغذیه مناسبی داشته باشند. تغذیه مناسب به آنها کمک می کند تا افزایش وزن پیدا نکنند و فعالیت بدنی مناسب مثل نرمش های آیروبیک و کششی و قدرتی به حفظ سلامت سیستم عضلانی اسکلتی آنها کمک می کند. این بیماران باید از ورزش های شدید اجتناب کنند.

کاردرمانی و سندرم داون
کاردرمانی یکی از شاخه‌های مهم توانبخشی است که روی توسعه مهارت های پایه‌ای و اساسی افراد با سندرم داون در تمام گستره های زندگی تمرکز می کند و کاردرمانگر در هر مرحله از گسترة زندگی به افراد با سندرم داون خدماتی را ارائه می دهد که ذکر می‌شود:
ـ رشد مهارت های خود یاری
- رشد مهارت های پیش نیاز نوشتاری و نوشتاری
ـ رشد مهارتهای حرکتی ریز و درشت
- رشد مهارت های شناختی
- تقویت حافظه دیداری، شنیداری
ـ رشد مهارتهای حسی ـ حرکتی،  ادراکی ـ حرکتی و دیداری – ادراکی
ـ رشد مهارتهای بازی و اوقات فراغت
ـ رشد مهارتهای مرتبط با توانبخشی پیش‌حرفه‌ای و حرفه‌ای