مهمترین علل روی پنجه راه رفتن بچه ها عبارتند از:

- سفتی و اسپاستی سیتی عضلات پشت ساق: اسپاسم عضلات پشت ساق به خصوص عضله گاستروکنمیوس یا همان دو قلوی پشت ساق پا، بیشتر در کودکان مبتلا به فلج مغزی یا همون CP (Cerebral Palsy) دیده می شود. بسیاری از این کودکان،مشکلاتی در حین زایمان داشته اند. اسپاسم و سفتی عضلات ممکن است در دیگر نواحی بدن این کودکان هم باشد ولی معمولاً در پا بیشتر خود را نشان می دهد. اگرچه این اسپاسم و سفتی عضلات ساق پا با بزرگتر شدن بچه ممکن است بیشتر شود.
وقتی به علت سفتی و اسپاسم عضلات پشت ساق، پای بچه به سمت پایین متمایل می شود به تغییر شکل به وجود آمده اکواینوس Equinus می گویند. در مراحل ابتدایی ممکن است بتوان اکواینوس را با اسپلینت (نوعی وسیله کمکی که در پشت پا قرار می گیرد و مانع از این می شود که پا به سمت پایین متمایل شود) کنترل کرد. با بزرگ تر شدن کودک، ممکن است نیاز به تزریق بوتاکس و عمل جراحی وجود داشته باشد

۱- سفت بودن تاندون آشیل: در بعضی کودکان، تاندون آشیل به صورت مادرزادی کوتاه و سفت بوده و قابلیت انعطاف کمتری دارد. درمان این وضعیت هم مانند قبل است.

۲- دیستروفی عضلانی: بچه های مبتلا به دیستروفی عضلانی در ابتدا خوب راه می روند ولی در سنین 6-3 سالگی شروع به راه رفتن روی پنجه می کنند.

۳- راه رفتن عادتی روی پنجه: گاهی اوقات کودک در معاینه پزشک هیچ مشکلی را نشان نمی دهد. و وقتی از او می خواند درست راه برود و کف پایش را زمین بگذارد، این کار را می کند ولی در حالت عادی و وقتی حواسش نیست روی پنجه راه می رود. این نوع راه رفتن در کودکان مبتلا به اوتیسم و بیش فعالی بیشتر دیده می شود.

بعضی از این مشکلات بدون درمان خاصی خودبه خود خوب می شوند به طوریکه تا قبل از ین مدرسه این گروه از بچه ها درست راه می روند. ولی گاهی مواقع نیاز می باشد تا تقویت عضلانی و آموزش راه رفتن مناسب به کودک آموزش داده شود. در این مواقع کاردرمانی و توانبخشی قطعاً کمک کننده است. کاردرمانی با استفاده از تمرینات هدفمند به تقویت عضلات ضعیف خواد پرداخت و همچنین با کشش عضلات سفت و کوتاه شده، سعی می کند که بالانس و تعادل عضلانی را در اندام های کودک فراهم آورد. حتی گاهی مواقع استفاده از یک بریس  و وسیله کمکی به مدت 6-3 ماه برای اینکه بچه عادت به درست راه رفتن کند می تواند به وی کمک کند.